Voor de 15e tentoonstelling in het kader van het Hors-les-murs programma van de Fondation Louis Vuitton, presenteert de Espace Louis Vuitton München met trots The Krazy House van Nederlandse artiest Rineke Dijkstra. Dit programma toont werken uit de Collectie in de Espaces Louis Vuitton in Tokio, München, Venetië, Beijing, Seoul en Osaka, die de missie van de Fondation vervult om een breder publiek te bereiken door middel van internationale projecten. The Krazy House is te zien vanaf 3 mei tot en met 14 september 2024
[Openingsbeeld: © Rineke Dijkstra
Courtesy of the artist, the Fondation Louis Vuitton, Paris, co-owned with Solomon R. Guggenheim Museum, New York, 2013]
Fotografe Rineke Dijkstra zat vanaf 1981 tot en met 1986 op de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en hield haar eerste solotentoonstelling Paradiso Portraits in 1984 in de Moor. Ze begon haar carrière als freelancer en maakte portretten van kunstenaars, schrijvers en directeuren voor tijdschriften. In 1992 lanceerde ze haar kenmerkende serie foto’s van tieners op een strand aan de Noordzee, een serie die ze voortzette tot 1996. Na haar werk in Polen en Oekraïne, beoefende ze haar kunst zo ver weg als op de kusten van de Verenigde Staten en Afrika. De onderwerpen worden gefotografeerd vanuit een licht lage hoek met een minimum aan enscenering en kiezen zelf de pose die ze willen. Dijkstra zette met haar eerste serie een modus operandi op die ze daarna zou handhaven: de onderwerpen worden van voren gefotografeerd in een minimalistische setting; natuurlijk licht heeft de voorkeur, soms aangevuld met flitslicht, en de opnamen worden gemaakt op kleurennegatief met een viewcamera.
In haar heruitvinding van het portretgenre gebruikt Dijkstra fotografie en video als een manier om ontmoetingen aan te wakkeren, op zoektocht naar de belangrijke dingen in het leven. Deze niet-geïdentificeerde mensen bewaren een zeker mysterie, paradoxaal genoeg in stand gehouden door de planning en verwerking van het beeld: er wordt heel weinig context getoond in haar foto’s en video’s, waardoor onze aandacht wordt gericht op de relatie tussen degene die kijkt en degene die wordt bekeken. Het is minder een kwestie van het vastleggen van de werkelijkheid dan van het verrassen van een opkomend bewustzijn, bijna zonder dat het model het weet.
Wat Dijkstra’s werk zo opmerkelijk maakt, is haar gevoelige benadering en scherpe observatie van emoties. Met de video-installatie The Krazy House, (Megan, Simon, Nicky, Philip, Dee), Liverpool, UK (2009), zet Dijkstra haar onderzoek naar adolescentie voort. Ze vroeg vijf jongeren om te dansen op hun favoriete muziek in een speciale studio op de vloer van een nachtclub in Liverpool. Opgegaan in de schemerige, stille, blauwachtige omgeving, bewegen de dansers voor een effen witte achtergrond. Ze gaan er helemaal in op, elk verdwaald in hun eigen beeld en het beeld dat ze de toeschouwer willen geven. De kunstenaar heeft de weergave van dit oogverblindende stuk speciaal opnieuw bedacht voor Espace Louis Vuitton München en werpt een gloednieuw licht op dit beroemde kunstwerk.