In het najaar van 2017 stort ergens in Vlaanderen een journalist in. Hij is een van de duizenden die dat jaar tegen de welbekende muur smakt: burn-out. Hij weet wat hem te wachten staat. Denkt hij. Tot hij gaandeweg beseft: wáár hebben we het in godsnaam over?
Een burn-out is geen cadeau. Reikt verder dan vermoeidheid. Zit niet alleen in je hoofd. En herstellen is veel meer dan rusten en loslaten. In Ik dacht dat ik wist wat een burn-out was… tot ik er één kreeg trekt Marijn Sillis ten strijde tegen de overload aan hippe burn-outonzin en fileert hij de clichés. hij deelt goudeerlijk zijn eigen emoties, gedachten en inzichten, en gaat het gesprek aan met lotgenoten.
Fragment
Burn-out is een opeenstapeling van verkeerde verwachtingen. Nu ik mijn job losgelaten heb, zal alles snel wel in stijgende lijn gaan. Denk ik. Maar dat gebeurt niet. Of ik voel het niet. Dus maak ik eind december – vijftien maanden na mijn eerste en drie maanden na mijn finale crash – een afspraak met een psychiater. Hulpverlener vier in rij. Een hele tijd zal ik haar minstens een keer per maand zien. Ze kan alleen maar vaststellen hoe diep ik zit. En hoelang ik daar al zit. Ze stelt me gerust – dat dat helaas zo werkt, een zware burn-out. Maar ze laat me ook redelijk snel verstaan dat ik een nieuw schemergebied betreden heb. Boem! Paukenslag!
Depressie! Welkom, etiket twee.
Ik dacht dat ik wist wat burn-out was… tot ik er een kreeg is een schets van het veelkoppige monster dat burn-out is. Geen overbodige adviezen en lege lijstjes met tips en tricks.
Over de auteur
Marijn Sillis (1988) werkt al meer dan een decennium als journalist en is sinds 2017 officieel burn-outer. Hij neemt niet graag het woord en ontwikkelde een hekel aan burn-outboeken. En toen schreef hij dit.
Pelckmans uitgevers | 9789463832472 | € 22 | Verschijnt 30 maart