In de 19de eeuw legden elitaire jongelingen uit Noord-Europa traditiegetrouw een ‘grand tour’ af (inderdaad, de herkomst van het woord toerisme) langs de Cote d’Azur, Florence en de rest van Italië. Het idee was dat een uitvoerige kennismaking met de restanten van de klassieke oudheid, de alomtegenwoordige cultuur en kunsten én de lokale vrijdenkende dames de nodige levenservaring oplevert. Of in ieder geval een boel mooie verhalen. Hôtel du Cap-Eden-Roc in Antibes, Villa Cora in Florence en Il Borro in Arezzo zijn drie fraaie plekken langs de geijkte route naar verlichting, verfijning en volwassenheid die nog altijd vol in bedrijf zijn. En wel als blinkende vijfsterrenhotels, waar noch de service, noch de sfeer is aangetast door de tand des tijds.
Tekst Erik Kuipers
Hôtel du Cap-Eden-Roc
De Côte d’Azur heeft al centennia een grote aantrekkingskracht op Noord-Europeanen die kampen met een druilerig voorjaar na een notoir kille winter, vlak voor een waardeloze zomer. Hoe anders is het duizend kilometer naar het zuiden: een blakende zon strooit er lustig met glitterstof over een rustig aan de rotsen knabbelende Méditerranée.
Toch is zeezicht het prettigst op het bordes van een fatsoenlijk grand hotel, met een aimabele ober en (dus) een aperitief binnen handbereik. Na een voorspoedige autorit naar het einde van het groene schiereiland van Antibes zwiert de poort van Hôtel du Cap-Eden-Roc voor je open. En na de ongedwongen ontvangst wandel je aan de andere kant het hotel uit om het brede, diepblauwe uitzicht in ontvangst te nemen. Gezeten neem je de situatie nog eens goed op: een kaarsrecht pad loopt door een weelderig groene tuin, langs dieprode gravel-tennisbanen, naar het poolhouse, dat boven de rotsen uittorent naast het befaamde zoutwaterzwembad.
Vanavond zit je daar in een zwoele aanlandige bries, op het brede terras van het sterrenrestaurant, in de wetenschap dat dit de omgeving is waar de enigmatische acteurs verblijven als ze het filmfestival in het naburige Cannes bezoeken. ‘Denk aan George Clooney, Brad Pitt…’, namedropt de ober lukraak. Niet bijster sjiek, maar iedereen wéét dit allang.
Een hotel als dit, in 1870 gebouwd in Napoleon III-stijl, heeft alles gezien en meegemaakt. Geschilderd door Picasso, beschreven door F. Scott Fitzgerald, gefrequenteerd door Brigitte Bardot. Het is bijna teveel geschiedenis voor één plaats. Maar het hotel, waarvan de kamers beginnen bij 1.500 euro per nacht, ondergaat het gelaten, op nonchalante wijze. Het spreekt vanzelf dat een hoog luxe-niveau een veeleisende klantenkring trekt.
Royalty’s, staatshoofden en CEO’s kiezen voor één van de vrijstaande villa’s op het terrein. Zoals Villa Sainte-Anne, gebouwd in Italiaanse renaissancestijl, dat vijf slaapkamers en een complete spa behelst. Uiteraard is er beveiliging, een gechauffeerde auto en een butler om een spontaan soireetje te organiseren. Of de Aquariva-motorboot aan te laten rukken, natuurlijk.
Boulevard J.F.Kennedy 167, Antibes
oetkercollection.com/hotels/hotel-du-cap-eden-roc
instagram.com/hotelducapedenroc
Villa Cora
Op slechte dagen kan Florence een behoorlijk platgelopen indruk maken, als de internationale toeristenstroom in de binnenstad zich verdringt rond de geijkte bezienswaardigheden. Gelukkig ligt er achter de Boboli-tuinen een lommerrijke laan die zich gracieus de heuvel op slingert totdat het een lusthof bereikt dat zijn weerga niet kent.
Gebouwd door een Duitse prins voor zijn lokale lief (de Cora in kwestie) zijn kosten noch artistieke moeite gespaard en ontvangt de villa sinds 1865 gasten die worden ondergebracht in originele stijl-kamers. De smaken oriëntaals, renaissance en empire stelen de show, maar ook de levensgrote fresco’s op de ‘noblesse étage’ verdienen een bijzondere vermelding. Zoals het een grand hotel betaamd is alles minutieus teruggebracht in oorspronkelijke staat, maar wel voorzien van moderne gemakken.
Ondanks al dat architectonische geweld is het dakterras, met vrij zicht op de oude stad gelardeerd met de torens van de Duomo en het Palazzo Vecchio, de absolute showstopper. Een met de witte handschoen aangereikte negroni smaakte nog nooit zo goed. En dan moet het diner in het typisch Toscaanse paviljoen nog beginnen.
Viale Machiavelli 18, Florence
villacora.it
Il Borro, Arezzo
De geschiedenis van het bij Relais & Chateaux aangesloten Il Borro gaat terug tot de Romeinse tijd: als strategisch gelegen plek aan de weg langs een kloof werd het eerst een simpele versterking en later een burcht met daarin een levendig dorpje, dat uiteindelijk veranderde in een fenomenaal luxe-hotel. Na een periode van verval werden de dorpshuizen en een aanpalende herenboerderij door de Italiaanse mode-familie Ferragamo stuk voor stuk minutieus gerestaureerd. Hiervoor werden massa’s Florentijnse vaklieden opgetrommeld (en zelfs opgeleid), om het resultaat zo authentiek mogelijk te laten ogen.
En dat is gelukt. Het middeleeuwse hotel-dorpje, compleet met winkels en werkplaatsen en zelfs een kerk met zondagsmis, is volkomen uniek in z’n soort: de bevolking bestaat uit wereldburgers die door een speling van het lot voor een paar nachten dorpsgenoten zijn geworden, midden in die welig tierende Toscaanse heuvels. Wandelend naar het ontbijt, zwembad of ijscoman praat je bij over de laatste nieuwtjes. Wat staat er vanavond op het menu? Heb je al paardgereden? Wist je dat er onder de Villa een prijswinnende wijnkelder zit die je kunt bezoeken tijdens een drukkend hete zomermiddag? Het is een aardig alternatief op een van de lonkende infinity pools.
Het enorme landgoed is overigens ook in bedrijf als gemengde biologische boerderij, die zoveel mogelijk de traditionele, symbiotische werkwijze aanhangt. En dat proef je, in de bistro en het à la carte-restaurant, waarbij de chef erin slaagt om vier- tot vijf gangen te concipiëren met enkel hyperlokale ingrediënten.
52024 San Giustino, Valdarno, Toscane